Laserowe leczenie nietrzymania moczu

Problem nietrzymania moczu dotyka od trzech do aż pięciu milionów kobiet w Polce. W grupie pań po trzydziestym roku życia odsetek ten wrasta do 30 procent, a kobiet po pięćdziesiątce – do aż 60 procent. Chociaż problem dotyczy wielu kobiet, to, nadal niechętnie przyznają się do niego nawet lekarzowi. Niesłusznie, bo im wcześniej podejmiemy walkę z dolegliwością, tym większe istnieją szanse na jej pokonanie.
Najlepszą metodą prewencyjną są ćwiczenia mięśni dna miednicy, ale niestety, nie zawsze taka forma fizjoterapii wystarcza.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu polega na mimowolnym popuszczaniu moczu. Najczęściej towarzyszy temu kichnięcie czy nawet delikatny podskok. Świadczy to o problemie z niedomykalnością i brakiem stabilności cewki moczowej. W konsekwencji, dochodzi do przemieszczenia cewki moczowej lub pęcherza moczowego. Nieleczona dolegliwość powoduje także naciągnięcie struktur więzadeł i powięzi w trakcie porodu. Na szczęście przykre schorzenie można wyleczyć, a metody leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu dobieramy na podstawie stopnia zaawansowania schorzenia:

I. stopień: niewielkie gubienie moczu w czasie dużego wysiłku fizycznego w pozycji stojącej.
II. stopień: gubienie moczu w czasie normalnej codziennej aktywności fizycznej, kaszlu, kichania, śmiechu czy zmiany pozycji ciała.
III. stopień: gubienie moczu w pozycji leżącej stale, nawet przy minimalnym wysiłku fizycznym.

Odpowiednio do stopnia schorzenia, możemy dobrać właściwą terapię, obejmującą:

I. stopień – laseroterapia laserem frakcyjnym CO2 typu Mona Lisa Touch lub laserem nieablacyjny Er:YAG – Fotona, HI-FU, fizjoterapia.

II. stopień – laseroterapia laserem frakcyjnym CO2 typu Mona Lisa Touch lub laserem nieablacyjny Er:YAG – Fotona, HI-FU, taśmy TOT.

III. stopień – taśmy TOT.

I. i II. Stopień nietrzymania moczu
Laseroterapia laserem frakcyjnym CO2 typu Mona Lisa Touch lub laserem nieablacyjny Er:YAG – Fotona

Przyczyną wysiłkowego nietrzymania moczu jest osłabienie więzadeł, powięzi i mięśni dnia miednicy, do którego najczęściej dochodzi w czasie porodu. Innym popularnym czynnikiem jest menopauza i związane z nią zmiany hormonalne, zwiotczenie mięśni czy ubytek kolagenu.
Jednym z narzędzi, jakie możemy wykorzystać w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu jest laseroterapia. W leczeniu uporczywej, kobiecej dolegliwości korzystamy z dwóch rodzajów laserów, dzięki czemu możemy precyzyjnie dobrać skuteczny sposób na pozbycie się problemu.

Zarówno metody terapii z użyciem lasera frakcyjnego CO2 typu Mona Lisa Touch i lasera nieablacyjnego Er:YAG – Fontona są:

– bezinwazyjne,
– szybkie,
– efektywne,
– sprawiają niewielkie dolegliwości bólowe.

Skuteczność obu terapii laserowych jest porównywalna, ale tylko doświadczony lekarz może zadecydować o wyborze konkretnej metody, dedykowanej szczególnemu przypadkowi Pacjentki.
Dwa lasery, choć równie skuteczne w walce z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, różnią się dwoma aspektami.

Laser frakcyjny CO2 typu Mona Lisa umożliwia głębszą penetrację, dlatego został stworzony do zabiegów w obszarze delikatnych, mocno ukrwionych okolic intymnych. Zabieg z wykorzystaniem lasera ma na celu odmłodzenie śluzówki narządów płciowych, obkurczenie pochwy i leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu. Zabieg nie wymaga znieczulenia.

Leczenie laserem nieablacyjnym Er:YAG – Fotona polega na przywróceniu sprężystości powięzi dna miednicy i więzadeł cewki moczowej bez uszkadzania śluzówki. Zabieg nie wymaga znieczulenia. Laser Er:YAG – Fotona pozwala na większą możliwość kontrolowanego zwiększenia temperatury i jest stosowany do leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu, obkurczenia pochwy i regeneracji atroficznej śluzówki pochwy.

Laserowe leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu to w pełni bezpieczny zabieg, który polega na wprowadzeniu wiązki lasera do wnętrza pochwy i regeneracji struktury tkanek łącznych oraz wzmocnieniu powięzi wewnątrzmiedniczej. Błona śluzowa pochłania światło lasera, dzięki czemu następuje wzrost temperatury, a to z kolei aktywuje procesy regeneracyjne oraz powoduje punktowe odparowanie tkanki. Uruchamiają się mechanizmy naprawcze i rozpoczyna się przebudowa istniejących włókien kolagenowych. Tkanki ulegają obkurczeniu, zwiększa się aktywność fibroblastów i dochodzi do syntezy nowych włókien kolagenowych.

Zabieg trwa około 30-40 minut.

Po zabiegu zalecamy:
– tygodniową abstynencję seksualną,
– unikania irygacji pochwy wodą (np. podczas kąpieli),
– unikania dźwigania ciężarów powyżej 5 kg.
– spożywanie większej ilości kolagenu zawartego w naturalnym pokarmie (np. galaretki) i w postaci farmaceutycznej.

– stosownie globulek dopochwowych z kwasem hialuronowym,
– unikania nadmiernego gromadzenia moczu.

I i II. Stopień nietrzymania moczu
Terapia nietrzymania moczu za pomocą ultradźwięków stosowanych w technologii HI-FU High Intensity Focused Ultrasounds

Jedną z przyczyn wysiłkowego nietrzymania moczu jest ubytek kolagenu. Obecnie, najnowocześniejszą metodą leczenia dotkliwej i utrudniającej życie dolegliwości jest terapia z użyciem HI-FU. W zależności od przyczyn schorzenia, lekarz specjalizujący się w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu może zalecić terapię zintegrowaną, czyli połączenie zabiegu laserowego z metodą HI-FU. Należy jednak pamiętać, że metody działają na różnych głębokościach, dlatego nie należy ich kumulować częściej niż na półtora miesiąca, ale też nie robić odstępów dłuższych niż pół roku.

Zabieg HI-FU, podobnie jak laseroterapia, jest:
– bezinwazyjny,
– szybki,
– skuteczny,
– mniej bolesny.

Ultradźwięki stosowane w technologii HI-FU trafiają w głębsze warstwy błony mięśniowej, powięzi i więzadeł niż lasery. Podczas trwania zabiegu fale ultradźwiękowe wnikają do ścian pochwy i powodują podgrzanie rozciągniętych włókien kolagenowych. Poprzez użycie HI-FU, lekarz doprowadza do obkurczenia więzadeł i powięzi stabilizujących cewkę moczową. Dzięki temu możemy wyeliminować nietrzymanie moczu lub zapobiec jego wystąpieniu. Po miesiącu od zabiegu, organizm kobiety zaczyna produkować nowe, sprężyste włókna kolagenowe, które powodują zwężenie ścian pochwy, obkurczenie jej i zmniejszenie wysiłkowego nietrzymania moczu. Pochwa staje się ciaśniejsza, co skutkuje również polepszeniem jakości współżycia i znacznym wzrostem komfortu życia po zabiegu.
Efekty są zauważalne już po pierwszym zabiegu. U 25 procent Pacjentek zabieg należy powtórzyć. Trzeci zabieg jest konieczny u mniej niż 5 procent kobiet.
Zabieg trwa około – 30-40 min.

Pamiętaj: HI-FU nie można powtarzać częściej niż co sześć tygodni. Aby efekty zabiegowe nakładały się i wzmacniały wzajemnie, odstępy miedzy zabiegami nie powinny być większe niż sześć miesięcy.

Po zabiegu zalecamy:
– tygodniową abstynencję seksualną,
– unikanie irygacji pochwy wodą (np. podczas kąpieli),
– unikanie dźwigania ciężarów powyżej 5kg.,
– spożywanie większej ilości kolagenu zawartego w naturalnym pokarmie (np. galaretki) i w postaci farmaceutycznej,
– stosownie globulek dopochwowych z kwasem hialuronowym,
– unikania nadmiernego gromadzenia moczu.

III. Stopień nietrzymania moczu
Operacja chirurgiczna z zastosowaniem taśm TOT, TVT i mini Sling

Interwencja chirurgiczna jest konieczna w przypadku trzeciego stopnia wysiłkowego nietrzymania moczu, rzadziej, w przypadku drugiego stadium, jeżeli zabiegi mniej inwazyjne nie przyniosły zamierzonego efektu. Przy najbardziej zaawansowanym stopniu schorzenia, być może jedynym skutecznym rozwiązaniem problemu będzie operacja pod dożylnym znieczuleniu krótkotrwałym z wykorzystaniem syntetycznej taśmy: TOT lub TVT. Obie metody są bardzo podobne do siebie, różnią się umiejscowieniem cięć, przez które wyprowadzane są na zewnątrz końce podtrzymującej cewkę moczową taśmy. W Intima Clinic wykonujemy operację z wykorzystaniem taśmy polipropylenowej TOT (ang. transobturator tape), którą lekarz umieszcza pod cewką moczową, w celu podtrzymania jej i odtworzenia aparatu więzadłowego zapobiegającego jej obniżaniu. W przypadku sposobu TVT (ang. tansion free vaginal tape), cięcia przeprowadza się nad spojeniem łonowym.
Kolejnym sposobem na uporanie się z wysiłkowym nietrzymaniem moczu w trzecim stadium choroby, jest założenie syntetycznej taśmy metodą Mini Sling. Tu, lekarz wykonuje drobne nacięcia przedniej ściany pochwy, tak by powstał kanał tkankowy w kierunku otworów zasłonowych. Następnie, umieszcza taśmę Mini Sling pod środkową częścią cewki moczowej. Taśmę można sobie wyobrazić jako hamak. Sama taśma z czasem przerasta kolagenem, wokół niej tworzy się dość twarda struktura włóknista, która po rozpuszczeniu taśmy, ma za zadanie samodzielne podtrzymywanie cewki moczowej. Staje się wtedy naturalną podporą dla niej. Efekt utrzymuje się przez pięć do dziesięciu lat.

Warto pamiętać o tym, że założenie taśmy daje ok. 90 proc. pewność poprawy, która z czasem i tak może ulec pogorszeniu. Leczenie zawsze powinno być rozpoczynane od najmniej inwazyjnych metod tak, aby nie doprowadzić i wyeliminować jak największe ryzyko powikłań.

Operacja założenia wszystkich rodzajów taśm trwa około 60 min., a Pacjentka na drugi dzień wraca do domu.

Zalecenia po operacji:

– unikanie fizycznego wysiłku przez trzy miesiące po zabiegu,
– nie należy siedzieć i stać dłużej niż przez pół godziny (do trzech tygodni po zabiegu),
– sześciotygodniowa abstynencja seksualna,
– unikanie basenów i kąpieli,
– unikanie czynności, które powodują ból.

– unikanie dźwigania do trzech miesięcy
Zaleca się krótkie spacery, które z czasem Pacjentka, wedle indywidualnych możliwości, powinna wydłużać.